Εκλογές και ο από μηχανής θεός

Βαρέθηκα να περιμένω την σωτηρία. Δεν μπορείς να σώσεις κάποιον που δεν το επιθυμεί. Μετά από δυο χρόνια επισκόπησης, ανασκόπησης και ενδοσκόπησης ο κόπος μοιάζει μάταια χαμένος. Είδαμε τις κοινωνικές μας αρρυθμίες, είδαμε τις ηθικές μας παρασπονδίες, είδαμε τις νομοθετικές μας αθετήσεις, είδαμε όλες αυτές τις υπέροχες πτυχές μας να ιριδίζουν στο βαλτωμένο τοπίο της καθημερινής ζωής μας και αποφασίσαμε ότι δεν θέλουμε άλλο τις ίδιες συνταγές, τους ίδιους μάγειρες και το ίδιο τραπέζι. Καλούμαστε, λοιπόν, στις επικείμενες εκλογές να δώσουμε δείγματα της μεταμελείας μας. Θα γκρεμίσουμε ότι στραβά κτίστηκε, θα ανοικοδομήσουμε ότι τόσα χρόνια βάναυσα σοδομήθηκε και τώρα που το θυμηθήκαμε, αναρωτηθήκαμε και αποφανθήκαμε θα διατηρήσουμε ότι ορθά πρωτύτερα καμώθηκε. Αυτά ως προθέσεις, διότι όταν περνάμε στις θέσεις, αναβλύζουν οι αντιθέσεις και εμείς διαχρονικά πάσχουμε στις συνθέσεις. Ας δούμε ένα πρακτικό παράδειγμα. Εξετάσεις για τα οδικά σήματα μπορούν να δώσουν και όσοι είναι αναλφάβητοι. Ο λόγος είναι πολύ απλός, τα σήματα δεν απαιτούν μόρφωση, εμπεριέχουν την πληροφορία που θέλουν να μεταβιβάσουν. Αρά, όσοι στο δρόμο παραβιάζουν τα σήματα αυτά, δεν έχουν πρόβλημα γνώσεων, αλλά είναι μειωμένης γνωστικής απολαβής. Δεν κατανοούν τίποτε από συμβάσεις, κανόνες και συνέπειες . Οπότε η μόνη λύση θα ήταν η εκπαίδευση τους σύμφωνα με κάποιο πρόγραμμα που θα βασίζεται σε ψυχολογικές βάσεις. Επίσης μια απλή συνεπικουρική λύση θα ήταν η αστυνόμευση όχι με σκοπό το πρόστιμο, το οποίο δεν έχει επιφέρει καμία βελτίωση όλα αυτά τα χρόνια που εφαρμόζεται, αλλά με επιβολή της νομιμότητας. Δηλαδή εάν κάποιος έχει παρκάρει παράνομα κοντά σε χώρο στάθμευσης επί πληρωμή, τα αστυνομικά όργανα να αναγκάσουν τον παραβάτη ή να μπει στο παρκινγκ ή φύγει. Επίσης, εάν προσπαθεί να στρίψει από άλλη λωρίδα σε ένα φανάρι να αναγκάζεται να ακολουθήσει την πορεία της λωρίδας την όποια επέλεξε αρχικά, πχ. ευθεία αντί αριστερής στροφής. Πλήθος παρόμοιων συμπεριφορών οπού το ιδιωτικό συμφέρον κατακρημνίζει από το βάθρο της λογικής το κοινό καλό, οφείλονται στην έλλειψη κοινωνικής παιδείας, της όποιας ο αφανισμός απορρέει από την εξαφάνιση της προσδοκίας της κοινής ωφελείας. Κανένας Έλληνας δεν περιμένει ότι θα καρπωθεί το ελάχιστο από οποιαδήποτε συλλογική δράση συντελείται. Αντιθέτως πιστεύει ότι κάποιος άλλος ισχυρότερος του θα καπελωθεί το προϊόν αυτής ή έστω το μεγαλύτερο μέρος της. Έτσι έχουμε μια σκυταλοδρομία αδικίας της όποια τα συμπτώματα μοιραζόμαστε, αντί του οποιουδήποτε κοινωνικού αγαθού. Θυμηθείτε την έκπληξη σας όταν ανακαλύπτεται ότι έγινε καποιο δημόσιο έργο που αποδίδει και αναμοχλεύστε τις αντιδράσεις περί χρηματισμού, μιμητισμού, έλλειψης σχεδιασμού που πάντα τις συνοδεύουν. Έτσι, ακόμη και εάν έχουν κάποια ελαττώματα, αντί να τύχουν βελτίωσης, τους γυρνάμε την πλάτη και τα καταδικάζουμε σε ακόμη χειρότερη μοίρα και εκφυλισμό. Αυτός του καβουριού ο βηματισμός είναι ίδιον χαρακτηριστικό των τελευταίων ετών της φυλής μας και ο Καλαματιανός μας ανάμεσα σε τάρταρα και κορυφές είναι συνεχής. Δυστυχώς αποδεικνύεται ότι στις γάμπες μας δεν έχουμε καμία θετική επίδραση από την τόση γυμναστική. Αντιθέτως παρατηρείται ευρύτερη κοινωνική νωθρότητα. Δικαιολογείται από το γεγονός ότι το σιωπηλό σύνολο αισθάνεται αποκομμένο από τα κέντρα λήψεων των αποφάσεων, τα οποία το ίδιο παραχώρησε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ανακεφαλαιώνοντας το βαθύτερο αίτιο της κρίσης μας είναι η παιδεία, και δη η κοινωνική και η λύση της κρίσης θα ηταν η κατάλυση της ακρισίας και συνεπώς της απραγίας και της αναλγησίας. Επειδή έχουμε φτιάξει μια γένια κλώνων κατά ISO, έχουμε και αντίστοιχη ευδοκίμηση χαρτών λύσεων. Σαν να ενώνει κανείς τις τελίτσες στις αντίστοιχες σελίδες των σταυρόλεξων του καλοκαιριού. Επισης δεν έχουμε ποτέ παράγει ντόπιους μάγους και προφήτες και όλοι μας ήρθαν εισαγωγής, οπότε δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα παρόμοια πρωτοτυπία. Έτσι έχουμε το βλέμμα μας προς το εξωτερικό, περιμένοντας τον από μηχανής θεό. Ο όποιος ειρήσθω εν παρωδώ μάλλον την έχει κάνει από το δυτικό κόσμο, ο όποιος θα την περάσει την ύφεση του, και πρέπει να κοιτάζει κατά τον Ειρηνικό ωκεανό, βουτώντας τα ακροδάχτυλα του σε κάποια αμμώδη εξωτική παράλια. Στα καθ’ ημάς, μας έχει επιβληθεί ένα σχέδιο το οποίο έχει αποτύχει και θα συνεχίσει να το κάνει διότι ο στόχος του ηταν πολίτικος, ήτοι να δοθεί χρόνος στην υπόλοιπη Ευρώπη, παράγοντας συγχρόνως μονό επικοινωνιακά αποτελέσματα. Δυστυχώς τα τελευταία ηταν κοντή εορτή και μετά τα πυροτεχνήματα το σκοτάδι γινόταν όλο και πιο βαθύ. Φυσικά η ανεπάρκεια του Ελληνικού πολίτικου και κρατικού κατεστημένου βοήθησε στο σκάψιμο του λάκκου στον οποίο σήμερα βρισκόμαστε. Χρειαζόμαστε λεφτά και γρήγορα. Το κάναμε το κόλπο στην αρχή και δεν έπιασε, αλλά στεγνώσαμε τους πάντες εν Ελλάδι και τώρα τους ζητάμε και τα προικιά. Συνεπώς οι λύσεις που θα πρέπει να επιδιωχτούν θα πρέπει να είναι, ιδανικά, ανέξοδες. Πήγες πλούτου μπορεί να «ανακαλύψει» κανείς εύκολα στο διαδίκτυο. Αυτές θεωρούνται τα ιατρικά μηχανήματα και οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με την υγεία των ηλικιωμένων. Η παράγωγη οθονών κάθε μεγέθους. Η διαχείριση πληροφορίας σε επίπεδο διαδικτυακής αποθήκευσης και πρόσβασης. Η εμπόρια ευρεσιτεχνιών. Η ενεργεία. Σε αυτούς τους τομείς η χώρα μας δύσκολα θα προσελκύσει πρωτογενή βιομηχανία. Κανείς εύλογος άνθρωπος δεν θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα σε εργοστάσια. Επισης κανένας Έλληνας δεν θα κάνει κάτι αντίστοιχο. Σκεφθείτε τις διαφημίσεις με το ποσοστό γύρω στο πέντε τοις εκατό σε καταθέσεις και θα καταλάβετε γιατί κάλιο πέντε και στο χέρι… παρά είκοσι χρόνια στο καρτέρι και εάν όλα πάνε κατ’ ευχών. Παρεμπιπτόντως , όμως, τίποτε δεν μας αποτρέπει να λάβουμε μέρος στο πάρτι που ήδη συντελείται με παρεμφερείς δραστηριότητες, όπως ιατρικός τουρισμός, παράγωγη ερευνάς και εκμετάλλευση της εμπορικά, παράγωγη εναλλακτικών μορφών ενεργείας. Ας φτιάξουμε ένα οδικό χάρτη επ’ αυτών και ας τον τηρήσουμε βελτιώνοντας τον ανά τακτά έτη. Θα δώσει τίποτε από αυτά δουλειές και χρήματα στους πολλούς. Πιθανότατα όχι, αλλά καλό θα ηταν να πάρει το κράτος από τις εταιρείες αυτές τους φόρους που του αντιστοιχούν και να αρχίσει να φτιάχνει δίκτυα οδικά, τηλεπικοινωνιακά και ενεργειακά που θα του επιτρέψουν μαζί με τις επικείμενες αλλαγές στη δομή του και στην λειτουργία του, που πλέον είναι αναπόφευκτες, σε ένα ορίζοντα πενταετίας να προσφέρει πρόσφορο έδαφος για επενδύσεις από το εξωτερικό. Ας αποφασίσει να χωρίσει από την εκκλησία και ας τα βρουν επιτέλους μεταξύ τους. Ας αφήσει την ΔΕΗ να μπει στις τηλεπικοινωνίες και τους άλλους να μπουν στην ενεργεία. Ας αφήσει τον ΟΣΕ να μπει οπού θέλει και ας τον βοηθήσει να καταστεί μεταφορέας κοντέινερ, αρώντας την μονομερή υποστήριξη των οδικών μεταφορών. Ας φτιάξει, επιτέλους, ένα κεντρικό ενιαίο μηχανογραφικό σύστημα με CRM, ERP και όποια άλλη ακροστιχίδα βολεύει την λειτουργία του. Ας αποκομματικοποιηθεί στην παιδεία και την δικαιοσύνη και στα σώματα ασφάλειας. Γιατί το μεγάλο στοίχημα μας είναι η παιδεία, της όποιας την έλλειψη βιώνουμε σήμερα. Τα προηγούμενα χιλιοειπωμένα θα καταστούν ημίμετρα εάν δεν μπορούμε να κρίνουμε και να μοιραζόμαστε. Διότι εάν δεν διακρίνεις πως θα καταλάβεις το γενικότερο πλαίσιο, τη κοινωνική διάσταση των πράξεων σου. Τη κοινωνική ωφελεία δεν μπορείς να την καρτερείς χωρίς αμοιβαία εμπιστοσύνη, η όποια είναι εύλογη απόρροια του εκατερωθέν έλεγχου και όχι της δόλιας αλληλοκατηγορίας ή της ομερτα που ισχύει σήμερα. Για αυτό όσο συναντάτε υπεράριθμες περιπτώσεις ανθρώπων σε πεζόδρομους με τα αυτοκίνητα τους, ποδηλάτες που δεν σταματούν για τους πεζούς και άλλες συναφείς κατηγορίες συνάνθρωπων μας μην διανοήθηκε να ελπίζετε ότι οι εκλογές θα αλλάξουν κάτι. Ας ευχηθούμε ο επόμενος πρωθυπουργός να είναι ψυχολόγος, οικονομολόγος, μάνατζερ, αντικρατιστης, πανεπιστημιακός, άνθρωπος του λάου, εκτός κομματικών μηχανισμών και να μπορεί να περπατήσει στο νερό…