Σκέψεις

Σκόρπιες σκέψεις
-Στο αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης έχει έκθεση για τα πενήντα χρόνια του Αστεριξ. Αυτός πενηντάχρονος και εγώ σαραντάχρονος... Δεν ήταν έτσι όταν πρωτοδιάβασα τις ιστορίες του. ‘Ήμουν παιδί … Τώρα σχεδόν συνομήλικοι τον επισκέπτομαι σε μουσείο…
-Υποθαλάσσια…, τραγικά πνίγηκε σε τρικυμία, επέζησε, όπως πολλές φορές σε αυτή την πόλη, μόνο η μακέτα. Μετρό, καθυστερεί ακόμη και η καθυστέρηση να εμφανιστεί … Την πληροφορούμαστε αφού έχει παραταθεί κάθε πιθανή διορία. Είμαστε ράθυμοι σε αυτή την πόλη, άλλα η παράταση της παράτασης, ω γλυκιά παράταση δεν σου δείχνω συμπαράσταση… Έχω ένα όνειρο τρελό, ένα νέο έργο σε αυτό το τοπίο αναποτελεσματικότητας. Πρόσχωση της παραλίας, δημιουργία γραμμής Τραμ από Λιμάνι έως Αεροδρόμιο. Παράλληλα, πεζόδρομος ποδηλατοδρόμος, με χώμα και δέντρα. Οπτική κάλυψη των γραμμών του Τραμ προς την πόλη με φυτά. Αφού δεν πηγαίνουμε στα μουσεία ας έρθουν αυτά σε εμάς. Να υπάρχουν πολιτιστικά βαγόνια με εκθέματα. Να υπάρχουν ανοικτά βαγόνια για το καλοκαίρι, όπως επίσης από την δύση του ηλίου και μετά να υπάρχει βαγόνι εστιατόριο... Μας αρέσει το έξω, όλα έξω λοιπόν. Ας βγει και παραέξω μήπως και ενδιαφερθεί να έρθει σε αυτή τη πόλη κανείς.
-Η τηλεόραση έχει πλημμυρίσει από reality show που βοηθούν αναξιοπαθούντες κάθε λογής και από άλλα πιο ανάλαφρου περιεχομένου, όπου επιλεγείς ποιος από τους συμμετέχοντες πρέπει να συνεχίσει ή όχι. Το ερωτικό στοιχείο, όπου ενυπάρχει θεωρείται εμπορικό πλεονέκτημα. Τα νυκτερινά καταστήματα διασκέδασης διάγουν χαλεπούς καιρούς και οι δύσμοιροι αοιδοί μας μοιράζουν το καλλιτεχνικό τους έργο από περιοδικό σε εφημερίδα, σε λίγο θα παίρνεις CD και με ένα κιλό μαρίδα. Μου φαίνεται ως καλή ιδέα να δημιουργηθεί ένα νέο show crossover με τίτλο «Νυχτερινή Αναδουλειά», όπου κάθε βραδύ μέλη του κοινού που θα συμμετάσχουν ενεργά θα διασκεδάζουν σε κάποιο νυχτερινό κέντρο που θα συμμετέχει στον διαγωνισμό. Το κοινό θα παρακολουθεί και θα συμμετάσχει ως είθισται σε τοιαύτας χοροεσπερίδες και θα ψηφίζει σε αναλογία 60% οι παριστάμενοι και 40% οι τηλεθεατές ποιος τραγουδιστής, ποιος μουσικός, ποιος σερβιτόρος, σεφ, χορεύτρια, ποια λαντζιέρα, κλπ. Θα μένει η θα φεύγει…Το μαγαζί με τις λιγότερες απολύσεις και το καλύτερο πρόγραμμα θα κερδίσει. Επιτρέπετε η συμμετοχή σε κάθε είδος νυκτερινού μαγαζιού, από στριπτίζ μέχρι συναυλιακό κέντρο. Δεν είμαστε ούτε εμπορικοί ούτε έντεχνοι, για τις διαφημίσεις γίνονται όλα…
-Από την επομένη χρόνια η εφορία θα κάνει ηλεκτρονικές διασταυρώσεις, εμείς θα δηλώνουμε πότε αλλάζουμε και σώβρακο (με απόδειξη), το απορρυπαντικό θα είναι τεκμήριο και θα επιφέρει μείωση του αφορολογήτου ανάλογα με το χρώμα των κοκών. Το προβλεπόμενο αποτέλεσμα για το έλλειμμα της αξιολάτρευτης αυτής χώρας, που πολλάκις έχει πέσει θύμα, δαιμόνων, μαύρων μάγων και λοιπών σκοτεινών δυνάμεων, δεν μπορεί να περιγράφει σε αυτό το πόνημα, άλλα συμφώνα με ανεπιβεβαίωτες φήμες είναι ίδιο με την περιοχή που συνήθως ένας ουρολόγος εξετάζει...
-Γιατί δεν χρησιμοποιούν ως τεκμήριο για τα αυτοκίνητα τα KW του κινητήρα σε συνδυασμό με το βάρος. Τα KW θα ήταν καλό τεκμήριο και για τα σπίτια. ΔΕΗ ρουφιανα… Αφήστε τα κυβικά εκατοστά, έρχονται τα ηλεκτρικά σε λίγο… Ας καίνε ότι θέλουν (από φορολογική άποψη). Όσο πιο βαρύ είναι τόσο πιο μεγάλο θα είναι, τόσα πιο πολλά έξτρα θα έχει… Όσο πιο πολύ καταναλώνεις ενεργεία τόσο πιο πολύ πληρώνεις. Δεν το είπα εγώ πρώτος.

'Ερχεται μια μέρα..

Έρχεται μια μέρα που δεν αντέχεις άλλο. Θέλεις να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Φταις εσύ, φταίνε οι άλλοι… Δεν έχεις απαντήσεις… Πρέπει όμως να σταματήσει… Δεν σε αναγνωρίζεις… Δεν το αξίζεις αυτό που ζεις… Γιατί είσαι αδύναμος, γιατί είσαι θύμα, γιατί τόση οργή… Γιατί είσαι μέσα σε κόσμο και όμως είσαι μόνος… Γιατί δεν σε καταλαβαίνουν… Γιατί χάνεσαι… Γιατί δεν βρίσκεις από πού να κρατηθείς… Γιατί τόση πικρά… Αυτή η στύφνη γεύση στο στόμα. Αισθάνεσαι σαν ένα μεγάλο απόστημα έτοιμο να εκραγεί. Θα πάρω κόσμο μαζί μου έτσι και σκάσω… Σκέψεις και ελπίδες, χαρά και πικρά, αναμνήσεις και οράματα, ονόματα και πρόσωπα… Έρχονται από το πουθενά, σκάνε σαν σαπουνόφουσκες και πάνε… Εκτοξεύονται σαν πυροτεχνήματα και εκρήγνυνται στο κατάμαυρο εσωτερικό του κρανίου σου. Δεν θέλω να μείνω μόνος… αστέ με όλοι ήσυχο… Δεν με καταλαβαίνετε… Δεν σας κατανοώ…
Βλέπεις μα δεν παρατηρείς. Παρατηρείς μα δεν γνωρίζεις. Διαβάζεις αλλά δεν μαθαίνεις… Τρως δυνάμεις, τρως τις σάρκες σου. Περιστρέφεσαι στο ανώφελο. Δίνη, χείμαρρος, ποτάμι, κυλάς επάνω στο νερό, παρασύρεσαι, βουλιάζεις, αλλά κάνεις θάνατος δεν σε λυτρώνει… Καταδικασμένος σε ένα άχρονο συμπάν που όλα μένουν ιδία, μα προπαντός εσύ δεν καταφέρνεις να πας πουθενά, σαν εκκρεμές ξαναγυρίζεις στο πιο χαμηλό σημείο. Θέλεις κάποιον δίπλα σου, αλλά δεν καταφέρνεις να κρατηθείς κοντά σε κανέναν. Σαν πλοίο χωρίς λιμάνι, σαν καταδίκη σε εξορία από τον παράδεισο. Όλα συνωμοτούν εναντίον σου, όλοι σε σχολιάζουν, κανένας, όμως, δεν ενδιαφέρετε. Ζωή σε τέλμα, σενάριο χωρίς πλοκή, μόνο θύμα της διαπλοκής των άλλων. Τρως σάρκες, σε τρώνε οι σκέψεις. Μαραζώνεις, συρρικνώνεις, δεν αντιδράς, δεν αντέχεις.
Κάποια μέρα σηκώνεις κεφάλι, βλέπεις έξω από το πηγάδι που έχεις πέσει. Ο κόσμος είναι τόσο ίδιος και τόσο διαφορετικός από αυτόν που θυμώσουν. Σαν να μην σε άφορα πλέον, έχεις δικό σου κόσμο, όπου είσαι πρωταγωνιστής, όλοι αγαπούν να σε μισούν, όλοι ενδιαφέρονται για σένα και συνεχώς σε παρατηρούν, υστέρα σε βρίζουν και σε λοιδορούν, εσύ τους αντιμάχεσαι και νικάς με την δύναμη της ξεροκεφαλιάς. Μια άλλη φόρα σαν αναλαμπή, απορείς τι γυρεύεις εκεί. Τι συμβαίνει, τι παρεξήγηση είναι αυτή, τι πήγε λάθος και έχεις καταστραφεί. Έλυνες μικρός στα περιοδικά τους λαβυρίνθους πηγαίνοντας από τον τερματισμό στην αρχή, μα τώρα δεν βοηθά η τεχνοτροπία αυτή. Αντιστρέφεις την διαδικασία, ξεκινάς από την αφετηρία, προσπαθείς να μην ξανακάνεις καμία εικασία, αντικρίζεις ότι σε πόνα, δεν φυγοπονείς, δεν λιποτακτείς. Στέκεσαι στον καθρέφτη και του ζητάς την αλήθεια για κάθε κακιά σου συνήθεια. Δεν ρωτάς, μόνο απαντάς, όσο και αν πονάς, γιατί εάν αλλού θέλεις να πας, σπας της κατάντιας σου τα δεσμά και πετάς της φυλακής τα κλειδιά. Κλείνεις μέσα τις δικαιολογίες, και κάθε λογής αβάσιμες κατηγορίες. Δεν σου έφταιξε κανείς, γιατί τίποτε δεν σου έταξε κανείς… Μόνος ήσουν εξαρχής, απλώς δεν μπορούσες να το αντιληφθείς ψάχνοντας δικαιολογίες σε ξεχασμένες φιλίες, σε λάθος νοοτροπίες, σε εμμονές, σε ανεκπλήρωτες επιθυμίες.