Μια ωραία βραδιά έφερε τη σιωπή. Όμορφη
για όσους αρέσκονται στις εκπλήξεις. Εκπλήξεις
που προκαλούν σαστιμάρα και ίσως τρόμο στα θύματα τους. Στο βασίλειο της ΕΡΤ δεν
ήταν όλα ρόδινα, κάθε άλλο, παρ’ αυτά ο άγαρμπος τρόπος με τον οποίο έγινε η φίμωση
της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και στην συνεχεία η διαχείριση της αναδόμησης της δίνουν
πολλές απτές απαντήσεις γύρω από την πολική μας κατάσταση.
Παρακάμπτουμε
εδώ τα λόγια και την έλλειψη σχεδίου. Το πρόβλημα, με τις συζητήσεις και τους λόγους
των πολιτικών, ακόμη και των πιο αξιόλογων εξ’ αυτών είναι ότι απευθύνονται σε όλους.
Στην προσπάθεια τους αυτή μοιάζουν με το ανάλατο φαγητό κάποιων δεξιώσεων, που,
επίσης, θέλουν να αρέσουν σε όλους. Άνοστα, άγευστα και κυρίως ρηχά. Ακούς και
δεν μπορείς να συγκρατήσεις τίποτε, σαν να αφορούν όντα από ένα παράλληλο συμπάν.
Στην περίπτωση της ΕΡΤ για να μας κερδίσουν θέλησαν να τα πουν πικάντικα. Οποία
αστοχία.
Για να αποφύγω
όλους αυτούς τους σκοπέλους δεν θα προσπαθήσω εδώ να χωρέσω όλη την ΕΡΤ. Δεν ήμουν
καταναλωτής του όλου. Θα ήθελα, όμως, να πω για το κομμάτι που με αφόρα. Τον ραδιοφωνικό
σταθμό 9,58 της Θεσσαλονίκης. Το ραδιόφωνο αυτό απαρτιζόταν από πολύ αξιόλογους
εκφωνητές και ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Τεχνικά είχε θέματα τα όποια σε ένα δημόσιο
ραδιόφωνο εν Ελλάδι καταλαβαίνει κανείς ποσό εφικτό ήταν να λυθούν και σε ποσό χρόνο.
Παρ’ αυτά το ανθρώπινο κομμάτι ήταν ανυπέρβλητα καλύτερο από κάθε άλλο ραδιόφωνο.
Τόσο πολύ, που δάνεια που επιχειρηθήκαν από άλλα ραδιόφωνα της ΕΡΤ μετά από διαβουλεύσεις,
συγχώνευσης και συναφή ήταν εξόφθαλμα έκτος κλίματος. Αυτό που μου προκαλεί απόρροια
είναι γιατί κάποιος κλείνει αυτό το ραδιόφωνο. Δεν ήταν κερδοφόρο; Ας υποθέσουμε
ότι δεν ήταν. Είχε η ΕΡΤ εμπορικό τμήμα; Ο 9.58 μέσω των εκφωνητών του είτε οργάνωνε
πλήθος εκδηλώσεων, είτε είχε και διέθετε πρόσβαση σε πολλαπλάσιες. Άρα η κερδοφορία
ήταν εκεί, απλώς κανείς δεν έκανε τον κόπο να την αρπάξει.
Την είναι η κερδοφορία
και ποσό απτή είναι αποτελεί δεύτερο ερώτημα. Είναι μόνο χρήμα; Μήπως σε ένα ραδιοφωνικό
σταθμό είναι και το κοινωνικό γεγονός; Μήπως το κοινό του 9.58 είχε ως επί των πλείστον
απαρτιζόταν από άτομα μεταξύ 35-55, με ανώτερη εκπαίδευση και άρα οικονομική
και κοινωνική δύναμη; Μήπως οι εκφωνητές του αποτελούσαν αυτό που οι κάθε συγχρόνως
manager διαφήμισης ονομάζει opinion leaders; Δηλαδή εσείς από ποιον περιμένετε
να ακούσετε σε αυτή τη πόλη, και πιθανώς περάν αυτής, για ένα καινούργιο βιβλίο,
τραγούδι, συναυλία, θέατρο, μουσείο; Ποιος άλλος σταθμός στέκεται σε τέτοια γεγονότα;
Πόσοι επωφελούνται από αυτή τη γνώση; Ποιος δεν μπορεί να πουλήσει μακροχρόνια αυτή
την ικανότητα; Ποιος την άφησε να χαθεί και γιατί;
Το ανθρώπινο δυναμικό
του 9.58 μπορεί να αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή βιοποριστικό πρόβλημα, μπορεί
να θέλει να μπει στη νέα δημόσια ραδιοφωνία, μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις…
Το θέμα, όμως είναι, όπως και σε πολλούς άλλους κλάδους, ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν
ελευθέρα στην αγορά άτομα ικανότατα, που λίγο να βελτιωθούν τα πράγματα δεν υπάρχει
περίπτωση να μην ανταποδώσουν την οποιαδήποτε επένδυση γίνει πάνω τους και το μόνο
που είναι κρίμα είναι ότι αυτό δεν εκτιμήθηκε και αφέθηκε να χαθεί. Οι άξιοι άνθρωποι
δεν έχουν ανάγκη τα σχήματα – επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις έχουν ανάγκη τους άξιους
ανθρώπους.
