Αφρική

Μέχρι στιγμής έχουν ξεσηκωθεί τα αραβικά κράτη της Μεσόγειου. Εάν το κύμα της επανάστασης περάσει την διώρυγα του Σουέζ; Τι θα κάνει η δύση; Η τιμή των καύσιμων θα ανέβει και πόσο; Το αντέχει η διεθνή οικονομία; Η ελληνική δεν το αντέχει σίγουρα. Θα σταματήσουμε τον εκδημοκρατισμό της περιοχής για να διασωθούμε εμείς; Η γνώμη του λάου, το δικαίωμα του στην επιλογή; Τα συντάγματα της Δύσης, τα πιστεύω της;
Η απαγκίστρωση της Δύσης από το πετρέλαιο θα έχει μακροπρόθεσμα πολιτικά αποτελέσματα που θα την ευνοήσουν καθότι δεν θα είναι η ιδία ούτε θα χρησιμοποιεί αλλά κράτη ως υποχείρια. Θα μπορεί να ξαναπροβάλλει ένα ιδεολογικά αρεστό πρόσωπο που θα μπορεί να έχει κάποια αντιστοίχηση με τις πράξεις της, αντίθετα από ότι συμβαίνει ως σήμερα. Κατά τα αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να άρει την καχυποψία που διέπει τις συνεργασίες της με τα κράτη του τρίτου κόσμου λόγω του αποικιοκρατικού της παρελθόντος.
Οι χώρες της Αφρικής είναι το επόμενο πεδίο που θα γίνονται οι συγκρούσεις και οι καταχρήσεις εξουσίας παγκοσμίως. Σκεφτείτε μόνο από πόσο χαμηλά ξεκινούν και πόσο δρόμο έχουν να διανύσουν. Τις υποεκμεταλλευόμενες πρώτες ύλες. Ο κόσμος θα ξαναγυρίσει από εκεί που ξεκίνησε για να την ξεζουμίσει. Μόνο που η Δύση θα έχει ανταγωνισμό από Κινά, Ρωσία, Ινδία, Λατινική Αμερική. Πεδίο μάχης κανονικό. Η Ελλάδα είναι η μόνη Δυτική χώρα που δεν έδρασε αποικιοκρατικά, τουλάχιστον από τον Μέγα Αλέξανδρο και έπειτα, σε αυτή την ήπειρο. Λόγω γειτνίασης θα πρέπει να διαμορφώσει μια πολιτική προσέγγισης με αυτά τα κράτη και συνεργασίας. Να δει ποια φέτα αναγκών μπορεί να καλύψει, να ανοίξει τα πανεπιστήμια της και τα λιμάνια της, να στείλει τουρισμό, να στείλει τρόφιμα, να βοηθήσει σε υποδομές. Με σχέδιο, όμως, όχι από απλό ανθρωπισμό, διαφορετικά άλλος θα σπέρνει και άλλος θα τρώει τον καρπό. Δεν χρειάζεται να διαγκωνιστεί με τα αλλά κράτη. Μια φέτα από μια ήπειρο έχουμε να διεκδικήσουμε σε μια κούρσα που έχει λίγα χρόνια που ξεκίνησε.

Ανθρώπινο μάτι και οδήγηση

Το ανθρώπινο μάτι είναι ένα από τα κύρια όργανα πληροφόρησης μας κατά την οδήγηση. Το άλλο, όπως είπε και ο Λαούντα, είναι η ευρύτερη περιοχή της απόληξης της σπονδυλικής μας στήλης και ειδικότερα το σημείο που εφάπτεται του καθίσματος. Αυτό, όμως, χρίζει άλλης ανάλυσης. Εξαιτίας της ελλιπούς οπτικής πληροφορίας λαμβάνουν χώρα τα περισσότερα ατυχήματα, και όχι από τρίτες υπεράνθρωπες δυνάμεις τύπου υπερβολική ταχύτητα. Η λάθος εκτίμηση είναι απόρροια των ελλείπων ερεθισμάτων και γνώσεων, κοινώς και βλάκας και τυφλός. Παρ’ όλα αυτά κάποια πράγματα δεν πρέπει να επαφίενται πάντα στις καλές στιγμές και να καταριόμαστε τις κακές όταν λαμβάνουν χώρα. Τις προετοιμάσαμε.
Το μάτι μας είναι ευαίσθητο στις αλλαγές της φωτεινότητας, ας το εκμεταλλευτούμε .Όταν ο ήλιος δύει και όταν ανατέλλει, οι ακτίνες του πέφτουν διαγώνια, οι σκιές είναι λιγότερο τονισμένες και συνήθως οι αποχρώσεις ομογενοποιούνται. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι λάτρευε αυτό το φως για την ζωγραφική του, αλλά δε συνάδει με την ξεκούραστη οδήγηση. Τότε παρ’ ότι εμείς, συνήθως, βλέπουμε τον δρόμο, θα είναι καλό να ανάψουμε τα φωτά μας, διότι έτσι ξεχωρίζουμε, λόγω διαφοράς φωτεινότητας από το περιβάλλον. Τα φωτά δεν χρησιμεύουν μόνο για δική μας χρήση. Τις περισσότερες φορές είναι για να μας βλέπουν. Ειδικότερα όσοι έχουν άπλυτα αυτοκίνητα, που έχουν πάρει γκριζωπή απόχρωση, και όσοι έχουν ακόμη πιο σκούρες αποχρώσεις, θα ήταν προτιμότερο να προβούν σε αυτή την ενεργεία νωρίτερα. Οι μοτοσυκλέτες πρέπει να έχουν τα φωτά τους συνεχώς ανοιχτά, διότι έχουν πλάτος όσο ένας άνθρωπος και είναι δυσδιάκριτες. Μέσα στην πόλη ειδικότερα ξεχωρίζουν ακόμη πιο δύσκολα. Εάν συνυπολογίσουμε και όσους δεν φορούν κράνος το ποσοστό να μην γίνει ένας μοτοσικλετιστής έγκαιρα αντιληπτός είναι αυξημένο.
Η γήρανση του πληθυσμού είναι ακόμη ένας παράγοντας που επιβάλει τα φωτά και την ημέρα. Με την πάροδο του χρόνου και την πτώση ευαισθησίας των ραβδίων μειώνεται η περιφερειακή όραση. Θεωρητικά τα φωτά ημέρας και τα φωτά που περιστρέφονται κατά τον διαμήκη άξονα του αυτοκίνητου κατά την διάρκεια των στροφών, δηλαδή σε επίπεδο πώλησης τα περιστρεφόμενα φωτά, θα ήταν πολύ χρήσιμα έξτρα στοιχειά για ηλικίες άνω των πενήντα ετών. Υπάρχει και μια περίπτωση που τα σβηστά φωτά μπορεί να αποδειχτούν προτιμότερα. Όταν κινούμαστε με τον ήλιο στην πλάτη μας. Η αντηλιά που τυφλώνει το αντίθετα κινούμενο όχημα μπορεί να ταυτιστεί μαζί μας από τον οδηγό του με συνέπεια να μην αντιληφτεί την παρουσία μας.
Η γνώση χαρίζει φως, δηλαδή καλό είναι να γνωρίζουμε ποια φωτά για ποια περίσταση. Όταν βρέχει καταρρακτωδώς, όταν έχει ομίχλη, όταν χιονίζει δεν χρειάζεται να έχουμε αναμμένους τους προβολείς του αυτοκίνητου. Αντί να διευρύνουμε το οπτικό μας πεδίο το ελαττώνουμε. Το δυνατό φως διαχέεται στα σχετικά μεγάλα σωματίδια όλων αυτών των μορφών του νερού και δημιουργεί μια φωτεινή θολούρα εμπρός μας, που λόγω της μεγάλης της φωτεινότητας εξαφανίζει τις λεπτομέρειες όσων βρίσκονται εκτός αυτής. Τα φωτά ομίχλης είναι χρήσιμα μόνο σε συνθήκες που προδίδει και το όνομα τους. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ενοχλούν άσκοπα. Χαρίζουν την ψευδαίσθηση της οπτικής πληροφορίας διότι φέγγουν έως οκτώ μετρά μπροστά από το αυτοκίνητο. Μπορείτε να δοκιμάσετε κάτι πολύ εύκολο σε ένα άδειο χώρο, όπως ένα έρημο παρκινγκ. Αναπτύξτε ταχύτητα σαράντα χιλιόμετρα ανά ώρα, σημαδέψτε που θα φρενάρετε και αφού φρενάρετε σημαδέψτε την απόσταση. Εάν είναι κάτω από οκτώ μετρά κρατήστε τα φωτά ομίχλης ανοικτά …
Στην χώρα μας θεωρούμε ότι είμαστε πολύ κοινωνικοί, ανοιχτόκαρδοι και γλεντζέδες. Παρά αυτά η χρήση των δεικτών πορείας αποτελεί μια αβάσταχτη διαδικασία για τους περισσότερους εκ των οδηγών. Βγάζουμε έτσι στην φόρα τα ελαττώματα της φυλής μας όπως η οκνηρία και η εγωπάθεια. Ας αλλάξουμε οπτική μας γωνία, ας αποβάλλουμε την εκδημοκράτηση της ανομίας και την θεσμοθέτηση της υιοθετώντας το «όλοι έτσι κάνουν», το «δεν βαριέσαι», και ας ασπαστούμε ανοιχτόκαρδα την χρήση του «φλας» ως κοινωνικό χαιρετισμό στο κοινό γλέντι που μπορεί να είναι η συνέρευση μας στον ίδιο δρόμο.

Prime Minister

Για να ξεφύγεις από την πίκρα και την μιζέρια, όταν αυτές σε περιστοιχίζουν, έχω ανακαλύψει μόνο έναν τρόπο. Γράψε τον εαυτό σου στα παλιότερα των υποδημάτων του. Μη σκέπτεσαι δυο τρεις μέρες τίποτε. Αναμοχλεύεσαι το εφηβικό χαβαλέ, πήγαινε έλα στην δουλειά, άλλα με ανεμελιά. Σιγοτραγουδά άσματα τύπου «Θα τον τρελάνουμε τον ήλιο…» ή «Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ…» και άντε έξω από ‘δω μιζεροφατσες, παραπονιάρες, μωρομυαλες και μυξιάρες. Στα καλά σας ήσασταν πορδες που καμωνόσασταν τις αστραπές. Τώρα μουρμουράτε καταστροφές. Κομπογιαννίτες και τσαρλατάνοι που νομίζατε ότι θα ζούσατε πάντα στα χρυσά, ξυπνήσατε και βλέπετε παντού σκατα. Για αυτό δεν έγραφα, για αυτό απείχα. Δεν με ένοιαζε, δεν με κατανοούσα. Δεν με συμμεριζόμουν, δεν με λυπόμουν. Σηκώθηκα, έψαξα, βρήκα δουλειά, με τύχη η αλήθεια, αλλά την έψαξα, τους είπα γεια, εγώ έχω άλλα μυαλά, συγγνώμη για την κομπορρημοσύνη, αλλά δεν έγινα εγώ ακριβός, εσείς είσαστε φτηνοί πλέον. Φτηνοί σε απαιτήσεις, λειψοί σε ιδέες, μοιρολάτρες, ανήμποροι, άκεφοι.
Εταιρεία με πολυετή παρουσία στον χώρο της, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα, το 2010 παρουσίασε για πρώτη φορά ζημία. «Ζήτησε» και έθεσε μονομερώς θυσίες από τους εργαζόμενους της. Βεβαίως σιωπηλά τα τελευταία χρονιά δανείζεται χωρίς εμφανή λόγο από αυτούς, καθότι καθυστέρει τις καταβολές μισθοδοσίας κάθε μηνά, για να μην προβεί σε τραπεζικό δανεισμό η ιδία. Η φύση της είναι παροχή υπηρεσιών και βασίστηκε πάνω στο φιλότιμο των εργαζομένων της, διατηρώντας τους είναι η αλήθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τώρα τους γύρισε την πλάτη και τους έβαλε σε εκ περιτροπής εργασία, τους ώθησε σε παραιτήσεις και κρατά υπό ομηρεία τους υπόλοιπους, καθιστώντας σαφές ότι λεφτά για αποζημιώσεις δεν υπάρχουν. Τι μπορεί να ελπίζει ο πελάτης από εταιρεία σαν αυτή; Μήπως ότι θα τον κοιτούν οι υπάλληλοι σαν να είναι αόρατος;
Το ορόσημο των σαράντα χρονών για μια επιχείρηση θα ήταν σημαντικό και θα άξιζε, εάν όχι να γιορταστεί κυριολεκτικά, να τύχει μαρκετινιστικης εορτής. Να ξαναθυμίσει σε όσους ξέχασαν, να αναμοχλεύσει το ενδιαφέρον των πελατών, να δείξει ότι υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει… Αλλά φευ, άλλες οι σκέψεις ημών και άλλες των ιδιοκτήτων. Θα περίμενε κάνεις να ακούσει έστω κάτι σαν «που καιρός για γλέντια» ή «που να σκορπάμε λεφτά σε λούσα»… Δυστυχώς ο καπετάνιος ξέχασε το ημερολόγιο του πλοίου ανενημέρωτο και δεν έχει ιδέα τι διοικεί. Ας είναι καλά ο αυτόματος… Ούτε αυτό το θυμήθηκαν στην μιζέρια τους…
Εταιρεία που ειδικεύεται στους Η/Υ και τις συναφείς με αυτούς υπηρεσίες, με διευρυμένο πελατολόγιο και εξιδανίκευση σε συγκεκριμένο κλάδο, μεταβιβάζει τα περιουσιακά της στοιχειά, απολύει και αυτοσυρρικνώνεται χωρίς προφανή λόγο εδώ και κάποια χρόνια. Τώρα απορροφάται από θυγατρική της εξ αίματος και όχι κατά ουσία, μικρότερη της εταιρεία και προσπαθεί να εντάξει στο νέο σχήμα τους εναπομείναντες υπάλληλους της, οι όποιοι στην ουσία κινούν όλο της το πελατολόγιο, ως νέους με άλλες συμβάσεις και όχι σε συνεχεία της προηγούμενης κατάστασης. Η κρίση δεν φταίει όταν το μυαλό από χρόνια παραπαίει…
Ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό αγγλοσαξονικής χώρας περιελθούσης στην ιδία με εμάς κατάσταση. Μεταφέρεται αυτούσια όπως δημοσιεύτηκε σε αυτό το ημερολόγιο από τον φίλτατο αλλοδαπό υπήκοο:
Dear Prime minister,
I’m in the unpleasant position to bother you. In the past I wouldn’t dare to do a thing like this, but given the open mind that characterizes you and your embracement of the internet I permit myself to expose you my disagree with your anticrisis conduct. Until now your administration has diagnosed that the state is underproductive at least and that is where money get ‘lost’. So your government legislated for a year in a way to find a sum of money to reduce our debit without any regret concerning the social side effects. I can understand those things you did until now, because, analogically, I ‘m in the same position with my debits. I was optimistic about my situation and I spend more than I should.
But we are still waiting for the reform of the state and the only thing we hear from your loyal media is another reduction of our income. Your time passes inevitably and you are losing our patience. Thing is my debits I’ m gone pay them with my money. The ones you want to reduce… The states debit is gone to be paid with my money, also… So why reduce them? How much more? What’s the plan?

Πολιτική

Μια διαπίστωση για μια γειτονική χώρα, τύπου ουνα φάτσα ουνα ράτσα:
Το πρόβλημα δεν είναι εάν ο πρωθυπουργός πηδαει και μάλιστα πληρώνοντας. Αυτό ειδικά μπορεί να το κάνει ο καθένας.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό είναι το μόνο πρόβλημα του.
Εφαρμόζεται και στα καθ’ημάς αλλάζοντας ρήματα. Πχ.
Το πρόβλημα με τους έλληνες πολιτικούς δεν είναι ότι κλέβουν. Είναι ότι αυτό είναι το μόνο τους πρόβλημα.