Prime Minister

Για να ξεφύγεις από την πίκρα και την μιζέρια, όταν αυτές σε περιστοιχίζουν, έχω ανακαλύψει μόνο έναν τρόπο. Γράψε τον εαυτό σου στα παλιότερα των υποδημάτων του. Μη σκέπτεσαι δυο τρεις μέρες τίποτε. Αναμοχλεύεσαι το εφηβικό χαβαλέ, πήγαινε έλα στην δουλειά, άλλα με ανεμελιά. Σιγοτραγουδά άσματα τύπου «Θα τον τρελάνουμε τον ήλιο…» ή «Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ…» και άντε έξω από ‘δω μιζεροφατσες, παραπονιάρες, μωρομυαλες και μυξιάρες. Στα καλά σας ήσασταν πορδες που καμωνόσασταν τις αστραπές. Τώρα μουρμουράτε καταστροφές. Κομπογιαννίτες και τσαρλατάνοι που νομίζατε ότι θα ζούσατε πάντα στα χρυσά, ξυπνήσατε και βλέπετε παντού σκατα. Για αυτό δεν έγραφα, για αυτό απείχα. Δεν με ένοιαζε, δεν με κατανοούσα. Δεν με συμμεριζόμουν, δεν με λυπόμουν. Σηκώθηκα, έψαξα, βρήκα δουλειά, με τύχη η αλήθεια, αλλά την έψαξα, τους είπα γεια, εγώ έχω άλλα μυαλά, συγγνώμη για την κομπορρημοσύνη, αλλά δεν έγινα εγώ ακριβός, εσείς είσαστε φτηνοί πλέον. Φτηνοί σε απαιτήσεις, λειψοί σε ιδέες, μοιρολάτρες, ανήμποροι, άκεφοι.
Εταιρεία με πολυετή παρουσία στον χώρο της, άλλοτε πολύ και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα, το 2010 παρουσίασε για πρώτη φορά ζημία. «Ζήτησε» και έθεσε μονομερώς θυσίες από τους εργαζόμενους της. Βεβαίως σιωπηλά τα τελευταία χρονιά δανείζεται χωρίς εμφανή λόγο από αυτούς, καθότι καθυστέρει τις καταβολές μισθοδοσίας κάθε μηνά, για να μην προβεί σε τραπεζικό δανεισμό η ιδία. Η φύση της είναι παροχή υπηρεσιών και βασίστηκε πάνω στο φιλότιμο των εργαζομένων της, διατηρώντας τους είναι η αλήθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τώρα τους γύρισε την πλάτη και τους έβαλε σε εκ περιτροπής εργασία, τους ώθησε σε παραιτήσεις και κρατά υπό ομηρεία τους υπόλοιπους, καθιστώντας σαφές ότι λεφτά για αποζημιώσεις δεν υπάρχουν. Τι μπορεί να ελπίζει ο πελάτης από εταιρεία σαν αυτή; Μήπως ότι θα τον κοιτούν οι υπάλληλοι σαν να είναι αόρατος;
Το ορόσημο των σαράντα χρονών για μια επιχείρηση θα ήταν σημαντικό και θα άξιζε, εάν όχι να γιορταστεί κυριολεκτικά, να τύχει μαρκετινιστικης εορτής. Να ξαναθυμίσει σε όσους ξέχασαν, να αναμοχλεύσει το ενδιαφέρον των πελατών, να δείξει ότι υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει… Αλλά φευ, άλλες οι σκέψεις ημών και άλλες των ιδιοκτήτων. Θα περίμενε κάνεις να ακούσει έστω κάτι σαν «που καιρός για γλέντια» ή «που να σκορπάμε λεφτά σε λούσα»… Δυστυχώς ο καπετάνιος ξέχασε το ημερολόγιο του πλοίου ανενημέρωτο και δεν έχει ιδέα τι διοικεί. Ας είναι καλά ο αυτόματος… Ούτε αυτό το θυμήθηκαν στην μιζέρια τους…
Εταιρεία που ειδικεύεται στους Η/Υ και τις συναφείς με αυτούς υπηρεσίες, με διευρυμένο πελατολόγιο και εξιδανίκευση σε συγκεκριμένο κλάδο, μεταβιβάζει τα περιουσιακά της στοιχειά, απολύει και αυτοσυρρικνώνεται χωρίς προφανή λόγο εδώ και κάποια χρόνια. Τώρα απορροφάται από θυγατρική της εξ αίματος και όχι κατά ουσία, μικρότερη της εταιρεία και προσπαθεί να εντάξει στο νέο σχήμα τους εναπομείναντες υπάλληλους της, οι όποιοι στην ουσία κινούν όλο της το πελατολόγιο, ως νέους με άλλες συμβάσεις και όχι σε συνεχεία της προηγούμενης κατάστασης. Η κρίση δεν φταίει όταν το μυαλό από χρόνια παραπαίει…
Ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό αγγλοσαξονικής χώρας περιελθούσης στην ιδία με εμάς κατάσταση. Μεταφέρεται αυτούσια όπως δημοσιεύτηκε σε αυτό το ημερολόγιο από τον φίλτατο αλλοδαπό υπήκοο:
Dear Prime minister,
I’m in the unpleasant position to bother you. In the past I wouldn’t dare to do a thing like this, but given the open mind that characterizes you and your embracement of the internet I permit myself to expose you my disagree with your anticrisis conduct. Until now your administration has diagnosed that the state is underproductive at least and that is where money get ‘lost’. So your government legislated for a year in a way to find a sum of money to reduce our debit without any regret concerning the social side effects. I can understand those things you did until now, because, analogically, I ‘m in the same position with my debits. I was optimistic about my situation and I spend more than I should.
But we are still waiting for the reform of the state and the only thing we hear from your loyal media is another reduction of our income. Your time passes inevitably and you are losing our patience. Thing is my debits I’ m gone pay them with my money. The ones you want to reduce… The states debit is gone to be paid with my money, also… So why reduce them? How much more? What’s the plan?