Ανθρώπινο μάτι και οδήγηση

Το ανθρώπινο μάτι είναι ένα από τα κύρια όργανα πληροφόρησης μας κατά την οδήγηση. Το άλλο, όπως είπε και ο Λαούντα, είναι η ευρύτερη περιοχή της απόληξης της σπονδυλικής μας στήλης και ειδικότερα το σημείο που εφάπτεται του καθίσματος. Αυτό, όμως, χρίζει άλλης ανάλυσης. Εξαιτίας της ελλιπούς οπτικής πληροφορίας λαμβάνουν χώρα τα περισσότερα ατυχήματα, και όχι από τρίτες υπεράνθρωπες δυνάμεις τύπου υπερβολική ταχύτητα. Η λάθος εκτίμηση είναι απόρροια των ελλείπων ερεθισμάτων και γνώσεων, κοινώς και βλάκας και τυφλός. Παρ’ όλα αυτά κάποια πράγματα δεν πρέπει να επαφίενται πάντα στις καλές στιγμές και να καταριόμαστε τις κακές όταν λαμβάνουν χώρα. Τις προετοιμάσαμε.
Το μάτι μας είναι ευαίσθητο στις αλλαγές της φωτεινότητας, ας το εκμεταλλευτούμε .Όταν ο ήλιος δύει και όταν ανατέλλει, οι ακτίνες του πέφτουν διαγώνια, οι σκιές είναι λιγότερο τονισμένες και συνήθως οι αποχρώσεις ομογενοποιούνται. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι λάτρευε αυτό το φως για την ζωγραφική του, αλλά δε συνάδει με την ξεκούραστη οδήγηση. Τότε παρ’ ότι εμείς, συνήθως, βλέπουμε τον δρόμο, θα είναι καλό να ανάψουμε τα φωτά μας, διότι έτσι ξεχωρίζουμε, λόγω διαφοράς φωτεινότητας από το περιβάλλον. Τα φωτά δεν χρησιμεύουν μόνο για δική μας χρήση. Τις περισσότερες φορές είναι για να μας βλέπουν. Ειδικότερα όσοι έχουν άπλυτα αυτοκίνητα, που έχουν πάρει γκριζωπή απόχρωση, και όσοι έχουν ακόμη πιο σκούρες αποχρώσεις, θα ήταν προτιμότερο να προβούν σε αυτή την ενεργεία νωρίτερα. Οι μοτοσυκλέτες πρέπει να έχουν τα φωτά τους συνεχώς ανοιχτά, διότι έχουν πλάτος όσο ένας άνθρωπος και είναι δυσδιάκριτες. Μέσα στην πόλη ειδικότερα ξεχωρίζουν ακόμη πιο δύσκολα. Εάν συνυπολογίσουμε και όσους δεν φορούν κράνος το ποσοστό να μην γίνει ένας μοτοσικλετιστής έγκαιρα αντιληπτός είναι αυξημένο.
Η γήρανση του πληθυσμού είναι ακόμη ένας παράγοντας που επιβάλει τα φωτά και την ημέρα. Με την πάροδο του χρόνου και την πτώση ευαισθησίας των ραβδίων μειώνεται η περιφερειακή όραση. Θεωρητικά τα φωτά ημέρας και τα φωτά που περιστρέφονται κατά τον διαμήκη άξονα του αυτοκίνητου κατά την διάρκεια των στροφών, δηλαδή σε επίπεδο πώλησης τα περιστρεφόμενα φωτά, θα ήταν πολύ χρήσιμα έξτρα στοιχειά για ηλικίες άνω των πενήντα ετών. Υπάρχει και μια περίπτωση που τα σβηστά φωτά μπορεί να αποδειχτούν προτιμότερα. Όταν κινούμαστε με τον ήλιο στην πλάτη μας. Η αντηλιά που τυφλώνει το αντίθετα κινούμενο όχημα μπορεί να ταυτιστεί μαζί μας από τον οδηγό του με συνέπεια να μην αντιληφτεί την παρουσία μας.
Η γνώση χαρίζει φως, δηλαδή καλό είναι να γνωρίζουμε ποια φωτά για ποια περίσταση. Όταν βρέχει καταρρακτωδώς, όταν έχει ομίχλη, όταν χιονίζει δεν χρειάζεται να έχουμε αναμμένους τους προβολείς του αυτοκίνητου. Αντί να διευρύνουμε το οπτικό μας πεδίο το ελαττώνουμε. Το δυνατό φως διαχέεται στα σχετικά μεγάλα σωματίδια όλων αυτών των μορφών του νερού και δημιουργεί μια φωτεινή θολούρα εμπρός μας, που λόγω της μεγάλης της φωτεινότητας εξαφανίζει τις λεπτομέρειες όσων βρίσκονται εκτός αυτής. Τα φωτά ομίχλης είναι χρήσιμα μόνο σε συνθήκες που προδίδει και το όνομα τους. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ενοχλούν άσκοπα. Χαρίζουν την ψευδαίσθηση της οπτικής πληροφορίας διότι φέγγουν έως οκτώ μετρά μπροστά από το αυτοκίνητο. Μπορείτε να δοκιμάσετε κάτι πολύ εύκολο σε ένα άδειο χώρο, όπως ένα έρημο παρκινγκ. Αναπτύξτε ταχύτητα σαράντα χιλιόμετρα ανά ώρα, σημαδέψτε που θα φρενάρετε και αφού φρενάρετε σημαδέψτε την απόσταση. Εάν είναι κάτω από οκτώ μετρά κρατήστε τα φωτά ομίχλης ανοικτά …
Στην χώρα μας θεωρούμε ότι είμαστε πολύ κοινωνικοί, ανοιχτόκαρδοι και γλεντζέδες. Παρά αυτά η χρήση των δεικτών πορείας αποτελεί μια αβάσταχτη διαδικασία για τους περισσότερους εκ των οδηγών. Βγάζουμε έτσι στην φόρα τα ελαττώματα της φυλής μας όπως η οκνηρία και η εγωπάθεια. Ας αλλάξουμε οπτική μας γωνία, ας αποβάλλουμε την εκδημοκράτηση της ανομίας και την θεσμοθέτηση της υιοθετώντας το «όλοι έτσι κάνουν», το «δεν βαριέσαι», και ας ασπαστούμε ανοιχτόκαρδα την χρήση του «φλας» ως κοινωνικό χαιρετισμό στο κοινό γλέντι που μπορεί να είναι η συνέρευση μας στον ίδιο δρόμο.