Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Κάποιο παιδί

Πριν από μερικές ήμερες κάποιο παιδί πηγαίνοντας στο σχολειό του το πρωί, στην περιοχή Χαριλάου στην Θεσσαλονίκη, άφησε το σημάδι του στο αυτοκίνητο μου, χαρακώνοντας την πόρτα του συνοδηγού. Δεν τον είδα, αλλά ξέρω ότι ήταν μαθητής γιατί στο μεσοδιάστημα που μπήκα και βγήκα από την πολυκατοικία δεν περνούσε κάποιος άλλος. Θα ήθελα να τον έχω πιάσει επ’ αυτοφώρω μονό και μονό για να δω την φάτσα του να συνοφρυώνεται, να χαμηλώνει το βλέμμα και να μένει με την αγωνιά των επιπτώσεων. Την ανησυχία του όταν θα τον έβαζα στο αυτοκίνητο και την απορία του που θα καταλήγαμε. Το ύφος του όταν ο λαμαρίνας θα του ανακοίνωνε το πόσο για την επισκευή. Τους υπολογισμούς για τα ιντερνέτ καφέ και τους καφέδες που θα έχανε…
Πιστεύω ότι εμένα γραμμένο θα με είχε μετά από την άρση των φόβων του για κάποιου είδους σωματική βία, όπως και πριν που χαράκωσε το αυτοκίνητο μου, μονό και μονό για να εκτονώσει τον μηδενισμό του, την άστοχη, λογά έλλειψης συγκεκριμενοποιημένου στόχου, αντίδραση του, την τυφλή εκτόνωση του. Μονό ο υπολογισμός της χρηματικής ζημιάς θα του έμενε… Θα μπορούσα να γυρίσω σπίτι μου και να έχω απλώς υποστεί την χρηστική απώλειας του αυτοκίνητου μου για μια ημέρα.
Παρ’ όλα αυτά αισθάνομαι την ευθύνη να ενημερώσω το τυφλό αγοράκι για περισσότερες καταστάσεις που δημιουργεί αυτή του η πράξη. Όπως μια πετρά που πέφτει στην λίμνη και σχηματίζει ομοκέντρους κύκλους που διαχέονται μέχρι να σβήσουν. Ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που θέλουμε να γίνουμε υπάρχει πάντα μια απόσταση. Ο μόνος τρόπος να γεφυρωθεί είναι αυτό που κάνουμε. Το τυφλό αγόρι πιστεύει ότι αυτό θέλει να γίνει; Εάν ναι, τι ήταν πριν; Θα του ευχηθώ απλώς καλή επιτυχία και θα του συστήσω κάποια δουλειά με βαριοπούλα, πρέσα ή αντίστοιχα εργαλεία. Υπάρχουν και οι ειδικότητες των πυροτεχνουργών, αλλά διαισθάνομαι ότι δεν τον ενδιαφέρει η καριέρα στα σώματα ασφάλειας.
Εάν όχι, γιατί το έκανε; Ποιο κενό προσπάθησε να καλύψει; Ποια οργή να εκτονώσει; Ποιος του έφταιγε; Τι πιστεύει ότι άλλαξε μετά από αυτή του την πράξη; Γιατί οι γονείς του δεν μπορούν να απαντήσουν αυτές τις ερωτήσεις; Θα ήθελα να του γνωστοποιήσω απλώς μια κυνική αλήθεια. Ο ηλίθιος είναι το άλλοθι για να θεωρούμαστε οι υπόλοιποι έξυπνοι. Άλλαξε την λέξη ηλίθιος με οποία αρνητική άλλη μπορείς να σκεφτείς. Μην βάζεις τον εαυτό σου στην αρχή του συμπεράσματος. Δείξε λίγη φιλοδοξία και συνόδευε την με τις αντίστοιχες πράξεις.
Με ευχές για ένα ευτυχέστερο αύριο από ένα άσπονδο φίλο σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου