Ιερή Ζωή…

Σε μία μακρινή χώρα, νησιωτική, απομονωμένη, εξωτική, ζούσαν άνθρωποι διαφορετικοί, ράθυμοι, αντιφατικοί, ισχυρογνώμονες, κοντόφθαλμοι. Η ζωή φαινομενικά κυλούσε ήρεμα και ειρηνικά. Προγραμματισμός δεν υπήρχε, μονό καταστολή. Νομοί φτιάχνονταν αυτοστιγμεί. Όλα άλλαζαν όπως εξυπηρετούσε, οποίον εμφανίζονταν και το αποζητούσε. Νόμοι υπήρχαν πολλοί, άλλα δεν τους εφάρμοζε κανείς. Αδικήματα δεν γινόταν πολλά, μονό έκλεβαν καμιά φόρα. Τότε φώναζαν μονάχα και το ξεχνούσαν ξαφνικά. Το μονό που σεβόταν καθολικά ήταν μια δοξασία μακρινή, ποντικός στο νησί να μην σκοτωθεί. Μετά από χρόνια πολλά και καλά είχε κρίση η σοδειά, χαθήκαν τα ψαριά από την θάλασσα ξαφνικά, έμειναν μόνο τα πολύ μικρά. Είχε ξηρασία στο νησί και τα ζώα ήταν καχεκτικά και πεινούσαν και αυτά. Κάποιοι τότε για να φάνε άρχισαν ποντίκια να κυνηγάνε, που ήτανε παρά πολλά. Οι υπόλοιποι κάτοικοι εξαγριωθήκαν και ανέλαβαν δράση. Μετά από αρκετές συμπλοκές και αφού καταλάγιασαν τα πάθη προσπάθησαν να φτιάξουν αποτρεπτικό νόμο που θα βάλει τέρμα στο κακό.
Απαγορεύετε το κυνήγι του ποντικού. Απόφαση ιστορική με ποινή παραδειγματική, πέντε μήνες φυλακή. Έπιασαν έναν δύο και τους κλείσανε σε κελάρι σκοτεινό. Ο τρίτος ήταν πονηρός και είπε ότι είναι αριστερός, ότι το αριστερό το χέρι είναι πιο καλό, και κανείς δεν ξέρει πως, έγινε και πιστευτός. Τότε άλλαξε ο νόμος και για τους αριστερούς ίσχυε φυλάκιση τρεις μήνες στην στενή. Πονήρεψαν οι πεινασμένοι και φτιαχτήκαν εξαιρέσεις που δεν ξέρεις ποια να παινέψεις, για την τόση φαντασία που σκαρφιστήκαν τέτοια δικαιολογία. Εάν ο ποντικός είναι αρσενικός τέσσερις μήνες φυλακή ο δεξιός και τρεις και μισό ο αριστερός. Εάν είσαι μελαχρινός μία εβδομάδα λιγότερη θα τρως, άλλα εάν τύχει ξανθός δεν γλυτώνεις και επαυξάνεις μία εβδομάδα παραπάνω κανείς. Εάν είσαι καθιστός όταν κανείς το φονικό δύο εβδομάδες γλυτώνεις, όρθιος, πάλι σε πιάνει παραζάλη από την αυστηρότητα την πολύ, δύο ακόμη εβδομάδες φυλακή.
Βρήκαν και άλλα παραθύρια για τους μετανιωμένους και τους κατά εξακολούθηση παραβατικούς, για τους χοντρούς και τους λεπτούς, για τους οικογενειάρχες και τους μοναχούς, Έγιναν τόσες πολλές οι υποπεριπτώσεις και οι μεταβολές επ’ αυτών που τα δικαστήρια κρατούσαν μήνες και απόφαση για να βγει και να γραφτεί έπαιρνε χρόνο πολύ, γινόταν μυριάδες λάθη, τα εφετεία πήραν φωτιά, τα κελάρια από φαρδιά έγιναν στενά. Δεν χωρούσαν τους φυλακισμένους και άρχισαν οι απαλλαγές, οι εξαιρέσεις, οι αναιρέσεις, οι αποτάξεις, οι εξορίες. Δοθήκαν και νέες οδηγίες με πιο στενές διορίες. Πέρασε έτσι ο καιρός και έφυγε και ο λοιμός, γύρισε η καρποφορία και έφερε την ευθυμία. Ξεχαστήκαν όλα πια και αμνηστία στα κακά παιδιά. Τους μαλώσανε λιγάκι, τους τραβήξανε τα αυτάκι. Έτρεξε και κάποιο δάκρυ απ’ τη συγκίνηση την πολύ που η ησυχία και η τάξη είχε αποκατασταθεί. Έβγαλαν λόγους οι προύχοντες, μίλησαν για αλληλοβοήθεια οι κατέχοντες, κάνανε επιτροπές για να βρουν λύσεις σταθερές. Μίλησαν για βάσεις γερές και προθέσεις αγαθές. Έβαλαν και νέους φόρους για να βρουν τους πόρους για όλες τις επιτροπές, όμως έγιναν παρεκτροπές. Τα λεφτά φαγωθήκαν σε καρέκλες και τραπέζια, σε γεύματα και σε σεμινάρια. Δημοσιεύθηκε κακήν κακώς και ένας απολογισμός.
Μία ξημερώνει που η πλημμύρα και ο αέρας όλα τα ξεσηκώνει και έπεσε νέος λοιμός, οδυρμός και ψυχικός καταποντισμός. Ξανά κύλησαν πολλοί στων ποντικών την αρπαγή. Είπαν, τότε, οι καλοί, αφού υπάρχουν νόμοι να εφαρμοστούν όλοι. Ξαναδιάβασαν λοιπόν, μα καθώς τους είχαν ξεχάσει δεν έβγαζαν άκρη. Ζήτησαν απ’ τους προύχοντες εξηγήσεις για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις. Αυτοί μέσα από την βολή δεν ήθελαν αποβολή και για αυτό έφτιαξαν νόμο των ληστών φόβο και τρόμο. Άλλαξαν τα κόμματα με τις τελείες και τα έδωσαν πίσω. Πριν να γίνει όμως αυτό είχαν ρωτήσει τους κατέχοντες για να γράψουν και αυτοί την δικιά τους την άποψη. Έβαλαν μια παραπομπή ότι είχε γίνει πριν να αμνηστευθεί, γύρω από τις συνεδριάσεις και τις υπεξαιρέσεις. Υπήρχε ο παλιός εχθρός, των ποντικών ο αφανισμός. Δεν χρειαζόταν άλλος διχασμός και τράβηξαν όλοι εμπρός. Κάποιοι βγήκαν διαμαρτυρηθήκαν ότι ο νομός ο παλιός ήταν κάπως πιο κατανοητός. Τους αποκάλεσαν συκοφάντες, υστερικούς, ημιμαθείς και μη καταδεκτικούς.
Μπήκαν και οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις και αναμετέδωσαν των αφεντικών τους τις ενοράσεις. Είπαν για την νέα θεομηνία να μην φέρει σαν την παλιά τόση δυστυχία. Νέοι φόροι προστεθήκαν για να γίνουν τροφίμων εισαγωγές από τους πλοιοκτήτες και τους εμπόρους για αν μην πέσουν τα νιάτα του νησιού στους δουλεμπόρους. Μπήκαν, όμως εξαιρέσεις, όσοι δίνουν να μην ξαναδίνουν. Έτσι εξαιρούνται οι καναλαρχες γιατί ενημερώνουν, οι πλοιοκτήτες γιατί μεταφέρουν, οι ιδιοκτήτες αποθηκών γιατί ενοικιάζουν, οι προύχοντες γιατί συμβουλεύουν…
Περνούν τα χρόνια και οι καλές εποχές εναλλάσσονται με τις κακές σαν την παλίρροια και την άμπωτη. Οι νομοί ξεχαστήκαν γιατί δεν εφαρμοζόταν. Κάποιες φορές έγιναν και επαναστάσεις, καταργηθήκαν προνόμια, μα αφού κερδήθηκαν εγκώμια, άλλοι ξεφύτρωσαν να καρπωθούν τις εξουσίας τα κενά. Μέχρι που μια μέρα βρέθηκε ένας προύχοντας επαναστάτης, για κάποιους ήταν αποστάτης, που αφού σκέφτηκε πολύ είπε δεν το παίρνουμε από την αρχή… Ήτανε νόμος καλός αυτός που καταντάει ανεφάρμοστος; Μήπως έπρεπε να απλουστεύσει;
Στο λιμάνι είχε φτάσει ένα καράβι από χώρα μακρινή, με άλλη νοοτροπία και άλλη αντίληψη, και αφού χρόνος υπήρχε πολύς βγήκε έξω για να πιεί. Άκουσε του νησιού τις ιστορίες και καθώς δεν το σκέφτηκε στιγμή μέσα από την ζάλη βρήκε να πει: Ήτανε ο ποντικός για να είναι ιερός;