Η ζωή στην δουλειά …

Ο Άκης φαινόταν νευριασμένος. Μπήκε πίσω από το γκισέ της τράπεζας, χωρίς να απαντήσει ούτε σε μια από τις καλημέρες που του απεύθυναν. Σκυθρωπός άνοιξε το συρτάρι του και φυλλομέτρησε τις σημερινές του υποχρεώσεις. « Καλημέρα» του είπε η διευθυντής του και αυτός επιστρατεύοντας όλη του την πειθώ χαμογέλασε σαρδόνια ανταπαντώντας «Ας ελπίσουμε ότι θα κυλήσει έτσι».
«Γιατί Άκη, κακοκεφιές. Παρθένος δεν είσαι; Το ωροσκόπιο σου δείχνει καλό από ότι διάβασα στην εφημερίδα.».Του γύρισε απότομα την πλάτη. Σκέφθηκε ότι αν κάποιος δεν έπρεπε να είναι ευχαριστημένος σε αυτή την επιχείρηση, αυτός δεν ήταν ο Άκης. Ένας υπερεκτιμημένος που δημιουργεί περισσότερο θόρυβο από έργο. Δυστυχώς είχε το κύριο μερίδιο στην ανέλιξη του. Ήταν σαν να ποντάρεις σε ένα νούμερο και να συνεχίζεις με αυτό προσπαθώντας να ρεφάρεις
Θα την έπνιγε ευχαρίστως αν δεν την χρειαζόταν. Τον θεωρούσε άχρηστο και είχε στρέψει την προσοχή της σε άλλον υπάλληλο. Αυτή όμως τον διατηρούσε σε αυτή την θέση και δεν τον έβγαζε στα γκισέ. Δυστυχώς του είχε φορτώσει την χειρότερη δουλειά. Τους πελάτες του χρηματιστηρίου. Σε μίση ώρα θα έπρεπε να αρχίσει να χαμογελά ή να στεναχωριέται ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε πελάτη. Μετά από αυτό οι θεατρικές παραστάσεις του σχολείου του φαινόταν σαν το βάφτισμα του πυρός μιας μεγάλης χρονικά και στάσιμης εξελικτικά καριέρας.
Ερχόταν ο αντίζηλος. Ρόλος πρώτος. Χαμόγελο. Πάμε. «Γεια σου Γιώργο, κουστουμιά υποδιευθυντή μου φαίνεται η σημερινή.» Άμεση η απάντηση. «Είναι ο επόμενος στόχος Άκη και προβάρω τα ρούχα.» Ο αχώνευτος, ο άχρηστος, το βύσμα, έχει όρεξη πρωινιατικα. Έννοια σου Άκη, κάθε φορά που ανοίγεις το στόμα σου επιβεβαιώνεις την άποψη όλων για σέναΧ χωρίς το βύσμα ούτε από έξω δεν θα περνούσες. Αντίστοιχες σκέψεις με τον Γιώργο είχε και ο Άκης. Οι λεκτικές διαπληκτισεις τους πύκνωναν όσο πλησίαζε η μετάθεση του υποδιευθυντή, που έλειπε σε άδεια. Η κατάσταση ήταν αρκετά έκρυθμη, όμως η διευθύντρια δεν επενέβαινε. Έχοντας βοηθήσει ποτέ τον έναν και ποτέ τον άλλο άφηνε μοιρολατρικά να αναδειχτεί ο νικητής της άτυπης κούρσας, μέχρι να διαφανεί η ξεκάθαρη προπορεια του ενός έναντι του αλλού και να πάρει το μέρος του αδιαμφισβήτητου νικητή. Φυσικά λίγο πριν την νίκη.
Ο Άκης σηκώθηκε από το γραφείο του μόλις είδε την Ντίνα. Πήγαινε στο δικό της. Της έκοψε το δρόμο και την ρώτησε αν ήθελε να της φέρει καφέ και καμία τυροπιτά. «Άκη ο καφές καλοδεχούμενος, αλλά τυροπιτά μια άλλη φορά, ευχαριστώ». «Ντινακι θα σε χρειαστώ σήμερα να δούμε το φάκελο του Παπαδόπουλου, θα έρθει να αλλάξει την σύνθεση του χαρτοφυλακίου του και θέλω την γνώμη σου». Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να προσεταιρίζεσαι κάποιον από το να του αναθέτεις αρμοδιότητες στις οποίες αποσκοπεί, ενώ δεν τις έχει. Η δισταχτική και συγκεχυμένη απάντηση της του έβαλε ψιλούς στα αυτιά ότι ετοιμαζόταν να αλλάξει στρατόπεδο. Έφερε το καφέ της και την ξαναρώτησε. «Δεν ξέρω Άκη» του είπε, «Να δω ποτέ θα τελειώσω ένα δάνειο που μου έδωσε ο Γιώργος». Συγκράτησε το θυμό του, ήθελε να της πετάξει τον καφέ στην μούρη. Την είχε πατήσει χθες όταν ο Γιώργος την συνόδευσε με το αμάξι του μετά την δουλειά. Έπρεπε να βρει να στρατολογήσει ένα πιόνι του αντίπαλου για να αποκαταστήσει την προηγούμενη ισορροπία. Ο Λεύτερης ήταν ότι έπρεπε, φιλότιμος, ήσυχος αλλά ενθουσιώδης. Είχε προσληφθεί πριν από μια εβδομάδα και δεν ήξερε τι παιζόταν, παρότι δούλευε στο τμήμα του Γιώργου. Θα περνούσε μέχρι το τέλος της ημέρας και από το υπόγειο να δει τους μηχανογράφους, που θεωρούσε δικούς του.
Δύσκολο να κανείς προεκλογικό αγώνα και να δουλεύεις κιόλας. Στο γραφείο του έφτασε ο πρώτος πελάτης. Ήταν μάλιστα ένας από τους καθημερινούς. Ένας εγκλωβισμένος, που αυτός σαν εκπαιδευόμενος μάγος έριξε στα άβαθη του χρηματιστηρίου. Ίσως ερχόταν και του κλαιγόταν καθημερινά για εκδίκηση. Φόρεσε το χαμόγελο πρωινής παρουσιάστριας και κίνησε με εγρήγορση να υποδεχτεί τον πελάτη του. Τον καλημέρισε προτείνοντας το δεξί του χέρι και χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη με το αριστερό. Τον προέτρεψε να καθίσει. Ο άλλος τον κοιτούσε με βλέμμα θλιμμένης και νυσταγμένης αγελάδας. Αφού κάθισε βαριά σαν να άφηνε το κορμί του χωρίς ίχνος δύναμης του είπε «Άκη να πουλήσουμε σήμερα». «Μα τι λέτε κύριε Γρήγορη. Από ότι φαίνεται τώρα θα αρχίσει να ανακάμπτει. Δώστε μου καιρό ένα δυο μήνες». Είχε έτοιμη την απάντηση από την προηγούμενη συνάντηση τους. Συνέχισαν να διαπραγματεύονται τον χρόνο, όπως πριν από μερικούς μήνες έκαναν με τις μετοχές. Μιλούσε μαζί του, μα τα μάτια του ήταν στραμμένα στον αντίπαλο, τον Γιώργο. Δυστυχώς ο κόσμος παίρνει δάνεια, μετοχές όχι πια.
Με βιαστικές κινήσεις, μόλις ξεφορτώθηκε τον πελάτη, πήγε στο γραφείο του Λεύτερη. «Πως είσαι; Συνηθίζεις;» «Καλημέρα κύριε Σγουρέ. Ευχαριστώ, όλα καλά.» του απάντησε χαμογελώντας, ανύποπτος για τα παιχνίδια εξουσίας του γραφείου. «Λεύτερη μου έχεις χειριστεί χαρτοφυλάκια μετοχών; Γιατί χρειάζομαι την βοήθεια κάποιου». Φόνος βάσει οργανωμένου σχεδίου, καθότι γνώριζε πως η πτυχιακή του νεαρού ήταν πάνω στο χρηματιστήριο, παρόλα αυτά αγκομαχούσε να ανοίγει και να σχίζει πιστωτικές κάρτες που επιστρέφονται στην τράπεζα. Ένα ένα το σκορ. Έπρεπε να κυνηγήσει τους αναποφάσιστους. Υπήρχε η Λούκια, η οποία κάποτε είχε εκδηλώσει ένα δειλό ενδιαφέρον, αλλά αυτός ήταν συγκεντρωμένος να τρέφει την γυναικεία ματαιοδοξία της διευθύντριας του. Θα έβαζε σε δοκιμασία τα αισθήματα της προς αυτόν, ελπίζοντας να έχει επιβιώσει κάτι θετικό από αυτά. Την πλησίασε και την ρώτησε σαν δεξιοτέχνης γαλαντόμος για τα όσα ομορφαίνουν την ζωή μέσα στο γραφείο και αργότερα για έξω από αυτό. Τουλάχιστον δεν ήταν αρνητική. Ένα βήμα ακόμη στον άτυπο αγώνα. Ένας ακόμη πελάτης φάνηκε. Συμμάζεψε στην παλάμη του τα χαρτιά που κουβαλούσε πέρα δώθε ως δικαιολογία και κατευθύνθηκε στο γραφείο του. Δυστυχώς έψαχνε για δάνειο και παρά το λογύδριο του γύρω από τα αμοιβαία κεφαλαία, συνέχισε να αναζητά ένα δάνειο. Αναγκάστηκε να τον παραδώσει στον εχθρό.
Είχε έρθει ο πελάτης που περίμενε για την ανακατανομή του χαρτοφυλακίου του. Τον καλωσόρισε ζητώντας συγγνώμη για την καθυστέρηση. «Όπως βλέπετε ακόμη και σε καιρούς χαλεπούς ο κόσμος συνεχίζει να ενδιαφέρετε για το χρηματιστήριο» και πρόσθεσε «Μισό λεπτό να φωνάξω τους συνεργάτες μου». Κατευθύνθηκε προς τον Λεύτερη και του παρέδωσε τον φάκελο του πελάτη. Ύστερα τον οδήγησε σε αυτόν. Σίγουρα ο Λεύτερης θα τα κατάφερνε καλύτερα από τον ίδιο. Παράτησε τα δάνεια για το χρηματιστήριο και αυτό έκανε θεαματική βουτιά. Αντιθέτως από τα δάνεια που πέρασαν στα χέρια του εχθρού. Έψαχνε να βρει την Τασούλα, για να μάθει τις τελευταίες φήμες του γραφείου. Ποιος βλέπει ποιον και γιατί, και οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον σχετικά με τον προεκλογικό του αγώνα. Εκεί που μιλούσαν οι δυο τους του φάνηκε να βλέπει μια γνώριμη φυσιογνωμία. Ήταν ένας άνδρας μέτριου αναστήματος γύρω στα σαράντα. Μόλις είχε αρχίσει να γκριζάρει και είχε και λίγα κιλά παραπάνω. Κάθισε στο γραφείο της διευθύντριας και έμοιαζε να γνωρίζονται. Της έδωσε κάτι χαρτιά. Τότε τον θυμήθηκε, ήταν συνδικαλιστής. Αυτούς τους τελευταίους δεν τους είχε σε εκτίμηση. Ίσως αν του δινόταν η ευκαιρία να τον πλησίαζε.
Πήρε τηλέφωνο την γυναίκα του και την ρώτησε μήπως ήξερε για αυτόν. Ποιος ήταν και από πια παράταξη. Η γυναίκα του είχε επιδοθεί σε αυτή την πλευρά της μάχης, καθότι οι γονείς της γνώριζαν δυο τρεις βουλευτές της αντιπολίτευσης και έναν της κυβέρνησης. Δεν τον θυμόταν και τα ονόματα που της αράδιαζε στην απόπειρα του να την βοηθήσει δεν απέδιδαν. Ξαφνικά σηκώθηκε η διευθύντρια και μαζί με αυτόν πήγαν κοντά στον Γιώργο. Χλόμιασε και έκλεισε βιαστικά το ακουστικό. Δεν τους έχανε από τα μάτια του. Ο γνωστός άγνωστος συστήθηκε στον Γιώργο. Κάτι είπαν και είδε το χαμόγελο του εχθρού να πέφτει από το πρόσωπο του. Αγαλλίασε. Μάζεψε χαρτιά υποθετικά για να τα φωτοτυπήσει και κατευθύνθηκε προς το μέρος τους. Ερχόταν και αυτοί προς το δικό του. Ο συνδικαλιστής έτεινε πρώτος το χέρι του και του το έσφιξε με περίσσια δύναμη. «Θανάσης Μακρύς, χάρηκα» του είπε. Συστήθηκε και ο ίδιος με ένα σβήσιμο της φωνής προς το τέλος σαν να έλεγε και λοιπόν τι γίνεται τώρα. Παρενέβει η διευθύντρια τους και τους ζήτησε να μπουν στο χώρο των φωτοτυπικών και των εκτυπωτών. Ήταν και ο Γιώργος εκεί. Βλέποντας την απορία στα μάτια των δυο αντίπαλων, η διευθύντρια ανακοίνωσε: «Από εδώ αγαπητοί Κύριοι ο νέος μας υποδιευθυντής, ο οποίος θα αναλάβει και τα δάνεια της εταιρείας, ο Γιώργος θα αναλάβει το χρηματιστήριο και εσύ Άκη θα πηγαίνεις έξω σε πελάτες να πουλήσεις τα προϊόντα μας. Σε παρακαλώ γράψε και ένα υπόμνημα με τις αλλαγές για το υπόλοιπο προσωπικό».