Άπληστο ον ο άνθρωπος μερικές φορές και, παρότι χιλιοειπωμένο, το καταλαβαίνεις από την έλλειψη κάποιων πραγμάτων. Όταν κάτι αλλάξει και συνταραχτείς από την απώλεια, όταν προβείς σε κάποιες επανεκτιμήσεις. Εκείνη ήταν συχνά αποδέκτης των πειραγμάτων μου, την αγαπούσα και την εκτιμούσα αφάνταστα, αλλά πίστευα ότι σε κάποια πράγματα έπρεπε να είναι πιο τολμηρή. Ποτέ δεν πρόσβαλα την αυτοδιαχείριση της και ποτέ δεν προσπάθησα να επιβάλλω την άποψη μου, αλλά με έθλιβε κατά κάποιο τρόπο ότι δεν έφτανε στις κορυφές που της είχα οριοθετήσει με μόνο δικαίωμα το ενδιαφέρον μου για εκείνη.
Δεν ήμουν λάθος, αλλά δεν ήμουν και σωστός. Αυτή, αντιθέτως ήταν πάντα στον σωστό δρόμο, πάντα συνεπής στην δική της οπτική. Εγκρατής σαν καλόγερος, που στα μάτια μου έμοιαζε με κοσμοκαλόγερο. Επιφυλακτική για να μην προσβάλει, ενώ κατά την γνώμη μου ήταν κοινωνική δείλια που εκδηλώνεται ως φιλοδοξία να γίνει αρεστή σε όλους. Αισθητικά άψογη, ενώ κατά την γνώμη μου ήταν μια υπερφίαλη ενασχόληση από την στιγμή που δεν εξυπηρετούσε κανένα υποκειμενικό σκοπό. Πολλά τέτοια θα μπορούσε κάνεις να αναφέρει, η αλήθεια, όμως είναι ότι πρόκειται απλώς για αποκλίνουσες αποχρώσεις που αποτυπωμένες στο χαρτί αποκτούν μεγαλύτερη ένταση από όση τους αντιστοιχούσε.
Κάποιος με συντηρητική ζωή ίσως κάνει ακραία αθλήματα (extreme sport) για να προκαλέσει εκρήξεις αδρεναλίνης, να έρθει αντιμέτωπος με τον θάνατο, για να νιώσει ζωντανός. Αυτή είχε έρθει τόσες φορές αντιμέτωπη με τον θάνατο που επιζητούσε μια συντηρητική ζωή. Μπήκε και κυρίως βγήκε από νοσοκομεία σε καταστάσεις που μπορούσαν να της είχαν κόψει το νήμα της ζωής με την άνεση του πιο επιδέξιου ακροβάτη ισορροπώντας πάνω σε ένα τεντωμένο ισχνό σχοινί κλινικών πιθανοτήτων. Φαινομενικά χωρίς σημάδια, χωρίς συνέπειες. Η εξωτερικής της εμφάνιση δεν άφηνε να διαφανεί κανένα από αυτά τα γεγονότα.
Μια σωματική παρουσία που την καθιστούσε θηλυκή κυνηγό και όχι απλώς κάποια που θα ήταν ευχαριστημένη με όσα η μοίρα της παρουσίαζε. Παρ’ όλα αυτά εκείνη έμεινε μακριά από τέτοια θέματα, αποφεύγοντας σχέσεις που θα έπρεπε να περπατήσουν στο ίδιο με εκείνη μονοπάτι. Υπήρξε η τέλεια φίλη, η τέλεια συγγενής, η τέλεια συνάδελφος, το τέλειο παιδί. Ώσπου μια μέρα παίζοντας, για άλλη μια φορά, το παιχνίδι της ζωής και του θανάτου με τον Χάρο έχασε και πέρασε με την βάρκα απέναντι, αφήνοντας μας εμβρόντητους από την ξαφνική και πρώιμη απώλεια.
Χάνεις μια συγγενή και αποκτάς έναν Άγγελο. Η ταφή είναι το κουκούλι που θα βοηθήσει τα φτερά να ωριμάσουν. Δεν είναι δυνατό τόση τελειότητα να πάει χαμένη. Κάνεις δεν είπε στην κηδεία «ο Θεός να την συγχωρέσει», αντιθέτως στην περίπτωση της Εκείνος θα μπορούσε να ζητήσει συγγνώμη. Ο δικός μου άγγελος είναι ψήλος, αδύνατος και μελαχρινός. Έχει θηλυκή μορφή. Νιώθω τυχερός που τον γνώρισα εν ζωή, που φάγαμε και ήπιαμε μαζί, που χάθηκε παρασύροντας όλη την έπαρση μου να τον συμβουλεύω, που με τον τρόπο αυτό μου υπέδειξε ότι το αξιόλογο στην ζωή είναι το σήμερα, που μου έδειξε τι σημαίνει να σε αγαπούν.
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου