Αφρική

Μέχρι στιγμής έχουν ξεσηκωθεί τα αραβικά κράτη της Μεσόγειου. Εάν το κύμα της επανάστασης περάσει την διώρυγα του Σουέζ; Τι θα κάνει η δύση; Η τιμή των καύσιμων θα ανέβει και πόσο; Το αντέχει η διεθνή οικονομία; Η ελληνική δεν το αντέχει σίγουρα. Θα σταματήσουμε τον εκδημοκρατισμό της περιοχής για να διασωθούμε εμείς; Η γνώμη του λάου, το δικαίωμα του στην επιλογή; Τα συντάγματα της Δύσης, τα πιστεύω της;
Η απαγκίστρωση της Δύσης από το πετρέλαιο θα έχει μακροπρόθεσμα πολιτικά αποτελέσματα που θα την ευνοήσουν καθότι δεν θα είναι η ιδία ούτε θα χρησιμοποιεί αλλά κράτη ως υποχείρια. Θα μπορεί να ξαναπροβάλλει ένα ιδεολογικά αρεστό πρόσωπο που θα μπορεί να έχει κάποια αντιστοίχηση με τις πράξεις της, αντίθετα από ότι συμβαίνει ως σήμερα. Κατά τα αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να άρει την καχυποψία που διέπει τις συνεργασίες της με τα κράτη του τρίτου κόσμου λόγω του αποικιοκρατικού της παρελθόντος.
Οι χώρες της Αφρικής είναι το επόμενο πεδίο που θα γίνονται οι συγκρούσεις και οι καταχρήσεις εξουσίας παγκοσμίως. Σκεφτείτε μόνο από πόσο χαμηλά ξεκινούν και πόσο δρόμο έχουν να διανύσουν. Τις υποεκμεταλλευόμενες πρώτες ύλες. Ο κόσμος θα ξαναγυρίσει από εκεί που ξεκίνησε για να την ξεζουμίσει. Μόνο που η Δύση θα έχει ανταγωνισμό από Κινά, Ρωσία, Ινδία, Λατινική Αμερική. Πεδίο μάχης κανονικό. Η Ελλάδα είναι η μόνη Δυτική χώρα που δεν έδρασε αποικιοκρατικά, τουλάχιστον από τον Μέγα Αλέξανδρο και έπειτα, σε αυτή την ήπειρο. Λόγω γειτνίασης θα πρέπει να διαμορφώσει μια πολιτική προσέγγισης με αυτά τα κράτη και συνεργασίας. Να δει ποια φέτα αναγκών μπορεί να καλύψει, να ανοίξει τα πανεπιστήμια της και τα λιμάνια της, να στείλει τουρισμό, να στείλει τρόφιμα, να βοηθήσει σε υποδομές. Με σχέδιο, όμως, όχι από απλό ανθρωπισμό, διαφορετικά άλλος θα σπέρνει και άλλος θα τρώει τον καρπό. Δεν χρειάζεται να διαγκωνιστεί με τα αλλά κράτη. Μια φέτα από μια ήπειρο έχουμε να διεκδικήσουμε σε μια κούρσα που έχει λίγα χρόνια που ξεκίνησε.